Santa Monica

Met een dubbel gevoel namen we vanochtend afscheid van Deer Park. We zien natuurlijk gigantisch uit naar de motorreis, maar zullen Deer Park en de bewoners en gasten daar ook vreselijk missen! Gisteravond hebben we nog gezellig met een stel van hen zitten kletsen bij de bar.
Om een uur of 9 vertrokken we en na een kop koffie bij de Starbucks in ons 'vaste' winkelcentrum (Falcon Ridge in Fontana) reden we over de Interstate 10 naar Santa Monica...

...waar we de ruim 100 jaar oude Pier bekeken:

Na de pier reden we naar Venice Beach. We hadden beter de bus heen en terug kunnen nemen. We konden nl. voor maar 7 dollar de hele dag aan het strand van Santa Monica parkeren, de bus is ook heel goedkoop en in Venice Beach lukte het ons niet om een betaalbare parkeerplek te krijgen. Dan maar geen maffe mensen kijken - want dat schijnt de 'thing to do' daar. We reden langs de kust door naar Fisherman's Village, waar we wel weer heel gemakkelijk en goedkoop konden parkeren.

We keken er even rond en reden toen nog een eindje verder langs de kust. Bij Manhattan Village (leuke plaats!) reden we naar LA Airport om de auto in te leveren. Al shuttelend - eerst de rental cars-shuttle naar het vliegveld en vervolgens de Hacienda-shuttle - reden we naar het hotel, waar we nu op de rest van de groep wachten...

Canyons in Palm Springs

Na de Aerial Tramway, wilden we afgelopen zondag in Palm Springs nog een bezoek brengen aan de Indian Cayons, maar we reden in 1e instantie verkeerd en toen we arriveerden was de poort nét gesloten. In de zomermaanden zijn ze alleen op vrijdag, zaterdag en zondag te bezoeken. Daarom vandaag een herkansing. Onze 1e overnachting met de motorreis is ook in Palm Springs, maar dan zullen we niet in de gelegenheid zijn om de Canyons te bezoeken. En ze zijn echt de moeite waard:

Andreas Canyon

Palm Canyon

Palm Canyon

Bij ons bezoek aan de Indian Canyons kregen we een flyer van nog een andere canyon: de Tahquitz Canyon en we besloten deze ook te bezoeken. In tegenstelling tot de andere canyons, kun je hier niet je auto op de parkeerplaats zetten en even rondkijken. Een hike van 2 mijl brengt je naar een 20 meter hoge waterval en weer terug.

In de Tahquitz Canyon geen schaduw van palmen... (gelukkig was het vandaag wat bewolkt)

Om af te koelen, volgden we het voorbeeld van 1 van de andere bezoekers en dompelden we onszelf bij de waterval met kleren en al onder, voor we de terugtocht aanvaardden. Die was daardoor heerlijk koel.

In de Tahquitz en de Indian Canyons leefden de Agua Caliente Cahuilla (spreek uit als Kaw-we-ah) Indianen. In het bezoekerscentrum bij Tahquitz bekeken we een kleine tentoonstelling en een film over het leven van deze indianen. Er is in Palm Springs ook een Agua Caliente cultureel museum, maar dat konden we jammer genoeg niet vinden.

Bij Palm Springs is een enorm windmolenpark met meer dan 4000 windmolens:

Het weer tot nu toe

Toen we op Deer Park arriveerden, was het snikheet, overdag en 's nachts. Kimberly, die ons ontving, deed direct de airco in de cabin voor ons aan. We deden hem tijdens het slapen uit, maar dréven ons bed uit. Gelukkig was het de daaropvolgende dagen en nachten een stuk koeler. Overdag zo'n graad of 33 - wat inhoudt dat het in de schaduw heerlijk is en dat de wind nog verkoeling geeft - en 's nachts zo'n 18 ((!) graden. Daar waren we helemaal blij mee, want naast het lawaai van de langsrazende auto's op de Freeway, het gebulder van de oneindig lange treinen (bij sommige vergelijkbaar met het geluid van dalende of stijgende vliegtuigen), zou de klereherrie van de airco, vlák boven ons hoofd, echt te veel geweest zijn.

In Palm Springs en in de High Desert was het zo'n 40 graden, maar tijdens de ritten hebben we natuurlijk lekker onze airco aan en als je maar genoeg drinkt en steeds de schaduw opzoekt, is 40 graden ook wel uit te houden. Ben benieuwd wat de motorreis ons nog brengt...

Route 66, de woestijn en een levendig spookstadje

Op het kaartje in onze reisgids heb ik een stukje Route 66 in de buurt van onze camping ontdekt. In onze Road Atlas (nee, niet de Rand McNally) staat deze weg ook, maar zonder wegnummer, maar in de atlas staat dan wel weer een Calif. Route 66 museum aangegeven. Ter plekke - in Victorville - bleek de weg goed te zijn aangegeven, met 'Historic Route 66'- bordjes lángs en -tekens óp de weg. Het museum was gesloten, maar door de raampjes kregen we wel een beeld van de grappige 'oude meuk' die er tentoongesteld wordt.
We volgden de Route 66 tot Barstow, door de Mojave Desert (High Desert).

In de buurt van Barstow bezochten we Calico Ghost Town, tegenwoordig een toeristentrekpleister met winkeltjes en restaurantjes, mét airconditioning. Het staat een beetje raar, die airconditioners op al die oude daken, maar we konden daar vandaag even niet mee zitten.

Calico was een zilvermijnstadje

de saloon

Via de oude Highway 58 (scenic route) en de oude Highway 395 reden we door de Mojave Desert terug naar de camping:

Onze 1e kennismaking met de Joshua Tree...

Nooit geweten dat echt alle Amerikaanse trucks er zo uitzien:

Palm Springs, de Aerial Tramway

Vandaag hebben we bij Palm Springs de Aerial Tramway naar Mount San Jacinto State Park genomen en daar een klein eindje gewandeld. Beneden in Palm Springs - dat in de woestijn ligt - was het boven de 40 graden (veel heter dan op onze camping), maar op de berg maar zo'n 25 graden. In de schaduw van de bomen was het natuurlijk helemaal heerlijk!

Als je goed kijkt, zie je beneden Palm Springs liggen (wel even op de foto klikken).

De mall

Vanmorgen een paar uur in Ontario Mills doorgebracht, een overdekte mall, met veel outletstores. Niet veel anders dan Hoog Catharijne, behalve dan de Rainforest Café. Een café met winkel, totaal in junglestijl, met bomen, levensgrote bewegende krokodillen en olifanten en aquaria. Eén daarvan werd net schoongemaakt, alhoewel, nét... ik verdenk ze ervan dat ze dit de hele dag doen, ter vermaak van de klanten. Toen wij en een aantal andere klanten foto's maakten, werden we 'teruggefotografeerd':

In de Levi's outletstore hebben Wim en ik beiden een spijkerbroek en Wim nog een paar T-shirts gekocht en bij Fossil hebben we allebei een horloge gekocht en ik nog een leuk beursje, dit alles voor wéinig, natuurlijk. Ik kon een Fossiltas met moeite weerstaan en toen ik daarnet op internet zag hoe duur die tassen normaal zijn (zelfs in Amerika) ga ik er waarschijnlijk alsnog 1 kopen...

We hadden 's ochtends al bedacht om tussen de middag bij Panda Express te eten, maar dat bleken meer mensen te willen. Er stond bij geen enkel eettentje een rij, behalve bij Panda Express: een enórme. We ontdekten echter al snel dat er een echte Expressmanier is om een lunch te kopen: gewoon een standaardmenu kiezen, dan wordt je direct geholpen. Aangezien wij toch geen idee hadden hoe alle verschillende hapjes smaakten, was dit de perfecte oplossing.

We hebben ook nog een stoelmassage van 10 minuutjes (veel te kort) genomen, oké dat hebben ze geloof ik ook niet op Hoog Catharijne.

San Diego

Gisteren San Diego bezocht. Gewoon vanaf de camping de Interstate 15 naar het zuiden en na zo'n 2 uur de afslag Downtown San Diego nemen. Bij het metrostation vonden we snel een parkeerplaats; kostte wel 25 dollar. Had misschien goedkoper gekund, maar het was stervensdruk. Dark Vader, die voor ons uit liep vanaf de parkeerplaats, zette ons even op het verkeerde been. We vermoedden een SciFi Convention, maar nee, het was de 1e dag van de ComiCon, de internationale 'Stripdagen', in het enórme Convention Center.

Via het 19e eeuwse Gaslamp Quarter...

...liepen we door een moderner deel van de stad...

...naar de kade (Embarcadero):

Kunst langs de kade 

Seaport Village

Maritiem Museum

 

Daarna namen we de tram (Trolley) naar Old Town, een openluchtmuseum met gebouwen uit de tijd van de stichting van San Diego:

Via La Jolla, een chique kuststadje, rijden we terug naar 'huis'. Eén van de baaitjes in La Jolla is door zeeleeuwen gekoloniseerd en er leven ook pelikanen:

Sue-cultuur

Grappig om het nu zelf mee te maken... Bij het huren van onze auto zetten we diverse handtekeningen om te bekrachtigen dat we géén extra verzekeringen willen, op de camping zetten we onze handtekening om o.a. te bekrachtigen dat we ons ervan bewust zijn dat zonnen gevaarlijk kan zijn. Op de weggooikoffiebekers die we in de supermarkt kopen, staat 'contains hot', op het raampje in onze cabin staat 'warning, open windows can be hazardous'. Bovenstaande waarschuwing hangt in de rokershoek buiten het Hacienda hotel. De kinderzitjes in de winkelwagentjes hebben veiligheidsriempjes en de omroeper in de supermarkt  adviseert de klanten deze ook vooral te gebruiken!

Ons 'straatje' op de camping

Autorit door San Bernardino National Forest

Onze huurauto, een Chevrolet HHR

Vandaag hebben we een autorit langs 3 meren in San Bernardino National Forest (het gebied ten noordoosten van onze camping) gemaakt. Net toen we ons afvroegen waarom het niet San Bernardino National Shrubbery heet, reden we dan toch door de (dennen)bossen.

Onze 1e stop was bij Silverwood Lake:

Er loopt een weg langs de noordkant van het meer en één langs de zuidkant. We kozen voor de noordelijke. Nadat we een half uur of zo gereden hadden, was het wegdek plotseling onverhard en stond er een bord met 'Road closed'. Was misschien handig geweest om dat aan het begin van de weg alvast even aan te kondigen... Dan maar terug en langs de zuidkant van het meer.

In het plaatsje Crestline...

...dronken we koffie bij Madeline:

Tot nu toe hebben we alleen koffie bij Starbucks en dergelijke gedronken, ik had dus geen idee hoe de Amerikanen hun koffie eigenlijk drinken. Ik vroeg op de gok om warme melk. Madeline vond het geen probleem om even een beker melk in de microwave op te warmen, maar het was wel duidelijk dat ze het niet gewend was: "My German grandparents used to drink coffee with warm milk, they put a tiny bit of coffee in their cup and a lót of milk". Het café hing en stond vol met grappige wandborden en oude voorwerpen, waaronder een paar klompen. Toen ik daar een opmerking over maakte, wilde Madeline natuurlijk weten of de Nederlanders inderdaad klompen dragen. Ze vond het heel speciaal dat ik ze als kind gedragen had en dat veel boeren ze nog steeds dragen. Toen we de zaak verlieten, hoorde ik haar tegen haar collega zeggen: "They were from the Netherlands and it was so interesting talking to them!"

Het 2e meer dat we aandeden was Lake Arrowhead, waar we ons in Duitsland of Zwitserland waanden:

Na een Amerikaans ontbijt als lunch (gebakken ei, worstje, plakje bacon en een soort rösti, met als toetje pancakes met bramensaus en slagroom) aan Big Bear Lake reden we via een 'Scenic Byway' terug naar Deer Park Resort.

De bewoners van Deer Park Resort

Terwijl Wim op ons veranda'tje het avondeten klaarmaakt, hangt er een seconde lang een kolibrie naast z'n hoofd. Kijkt zeker even of er wat z'n gading op tafel staat... We hebben vandaag een groot deel van de dag bij het zwembad doorgebracht en ontdekten daar ook al een kolibrie in een (yellow) lemon tree. Schijnt hier heel 'common' te zijn. En tegen de lange stam van een palmboom zagen we 2 spechten. Die ratelden niet tegen de boom, maar klopten met een paar doelgerichte tikken de insecten uit de boom. Eerder vandaag zagen we ook al een paar keer een eekhoorntje. We zien hier ook veel hagedisjes en konijntjes (een stuk minder weldoorvoed dan thuis), maar die zijn voor ons dan weer heel common. We hebben gelukkig nog geen rattle snake gezien, daar wordt wel voor gewaarschuwd.

We hebben vandaag ook een paar vaste, menselijke bewoners van Deer Park Resort ontmoet. Het woord 'resort' zou je op het verkeerde been kunnen zetten; het terrein lijkt meer op een trailerpark, zoals je dat wel in Amerikaanse films ziet. Alles is ook een beetje verlopen en armoedig, maar het het terrein heeft wel een vriendelijke, redelijk groene uitstraling. Er wonen een kleine 60 mensen (waaronder de medewerkers) en daarnaast zijn er trailers en cabins te huur en zijn er tent- en rv-plaatsen. Op dit moment zijn er (niet?) of nauwelijks andere gasten. Tegenover ons staan een paar van die joekels van rv's (campers), waarvan de eigenaren niet aanwezig zijn.
Jacob, die hier al 32 jaar woont, wil nu al 'in touch' blijven en heeft ons z'n adres gegeven en Ralph, die hier sinds een jaar met z'n zoontje woont, heeft ons een heleboel leuke tips gegeven om de omgeving te verkennen.'

We zijn in Amerika...

Had iemand me misschien kunnen waarschuwen voor de kou tijdens het vliegen! Ik heb me mentaal voorbereid op de hitte in Amerika, maar hier had ik niet op gerekend... Op zich niet onlogisch als de buitentemperatuur -50 graden Celsius is. Gelukkig was het onder het door United Airlines verstrekte plaidje best uit te houden... Na 3 speelfilms en 2 soort-van-dutjes arriveerden we in Chicago. Een half uurtje vroeger dan gepland, maar die tijd verloren we weer, doordat het maar niet lukte om de vliegtuigtrap precies voor de deur te parkeren. Dan maar andersom; het vliegtuig reed een paar feet achteruit en toen konden we dan toch uitstappen. Bagage ophalen, met de metro naar een andere terminal, nog even wat eten en toen konden we al boarden voor het vliegtuig naar Los Angeles.

We hebben overnacht in het Hacienda airport hotel. Vanwege het tijdsverschil waren we om 3 uur klaarwakker, maar we zijn al dommelend blijven liggen tot half 7. Met de shuttle bus reden we terug naar het vliegveld om de auto te halen, waarna we Deer Park Resort in San Bernardino reden.

Met een golfkarretje kregen we een rondleiding over het terrein. Daarna hebben we eerst uitgebreid boodschappen gedaan. De mall is zo'n 10 minuten rijden. Altijd leuk supermarkten bekijken in een vreemd land... Ze hebben hier pindakaas en jam in 1 pot, als een soort duo penotti. En we hebben wrangler spijkerbroeken gespot voor maar 15 euro! We wisten dat de spijkerbroeken hier goedkoop waren, maar zó goedkoop. Gelukkig hebben we heel veel ruimte over in onze tassen...
In de cabin staat alleen een aftandse magnetron en er zijn geen kook- en eetspullen en dergelijke. We hebben voor 14 dagen weggooiservies en -bestek gekocht, kant en klare salades, brood, vlees en een bbq. Oftewel: wij redden ons!