Van Visalia naar Los Angeles reden we 's ochtends over lange, saaie, rechte wegen ('hoera, een bocht') door een enorm land- en tuinbouw-, en fruit- en veeteeltgebied en daarna door een olieveld (rond Taft) met tientallen jaknikkers en een paar (kleine) boortorens.
De rit 's middags ging door de (met groene struiken begroeide) bergen van het Los Padres National Forest: veel (lange) bochten.
Het laatste stuk van de rit ging 1,5 uur lang over de snelwegen van groot Los Angeles. Omdat ik wist dat m'n onderrug niet blij zou zijn met zo'n lange rit (we konden niet stoppen), besloot ik in de volgauto mee te rijden. Kon ik ook eens zien hoe dat er uitziet, onze groep motorrijders, die bij elkaar probeert te blijven op de snelweg.
We leverden de motoren in en aten voor de laatste keer met de hele groep samen, in een sportrestaurant vlakbij het hotel. De laatste dag (dinsdag) is namelijk een vrije dag in Los Angeles, waarbij iedereen (in groepjes of als koppel) z'n eigen gang gaat. Een paar mensen stappen woensdag heel vroeg op het vliegtuig, wij om 10.40 u en het Duitse vriendengroepje pas 's avonds om 21.00 u.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten