Motorreis, de kennismaking en 1e rit

De groep bestaat uit 16 mensen op 8 motoren. De 1e indruk is dat het heel aardige mensen zijn, veel humor, elkaar plagen: leuk. Heel opvallend: er zitten vaak wel een paar niet-Nederlandse deelnemers bij deze reizen, maar in ons geval zijn alle deelnemers Duitsers of Zwitsers, behalve de echtgenotes van de reisleiders en nog een kennis van hen, die mee is. Veel Duits praten, naast Engels, dus.

bij het verhuurstation

gelijk even uitproberen

De reis begon wat stotterend: nadat we eindelijk konden rijden - het afhalen van de motoren duurt natuurlijk een tijdje - begon Wim's Yamaha na een kwartier op de Highway ineens te haperen. Hij zette hem aan de kant (dat ging gelukkig prima) en toen wilde hij niet meer starten. Jakob, in de volgauto, ging een eindje voor ons (op een voor hem heel ongelukkig punt, namelijk op een afrit) ook in de vluchtstrook staan. Voor hij bij ons was, was ook al een (gratis) wegenwacht gearriveerd. Al snel bleek de motor echt niet meer te starten, dus werd de reservemotor uit de aanhanger gereden. Was een Harley Davidson. Leuk natuurlijk, maar voor mij zat hij alsof ik achterop een fiets meereed...

De groep was verder gereden, daarom volgden wij de volgauto. Die miste nog even een afslag, maar uiteindelijk ontmoetten we de anderen onderaan de afrit van de Highway. Jan besloot op onze Yamaha te gaan rijden, om te kijken wat er aan de hand was. Wij kregen zijn motor, weer een Harley, een zwaardere, met gelukkig een iets betere achteropzit. Wel apart, van Harleys wordt altijd gezegd, dat ze zoveel pech hebben. Wij zijn zo'n beetje de enigen uit de groep die níet op een Harley reden en wie heeft er pech...

Na telefonisch contact met een reparateur van de organisatie was het raadsel snel opgelost: de radiateur is pas verwisseld en toen hebben ze het benzinekraantje dichtgehad. En vergeten weer open te zetten dus.

De andere stottermomentjes: toen ik afstapte bij 1 van de stops, raakte de halve zool van mijn schoen los en tijdens de 2e x tanken rolde onze motor om, terwijl hij op de standaard stond. Jan, onze reisleider, reageerde gelijk heel geruststellend: 'Rustig aan, geen paniek, niets aan de hand, want hij heeft rolbeugels, dat kan iedereen overkomen, je moet even weten hoe zo'n Harley-standaard werkt'.

Toen we eenmaal van de snelweg af waren, ten zuiden van Los Angeles, volgde een schítterende tocht - qua omgeving en qua bochten rijden - door de bergen, langs typisch Amerikaanse laagbouwstadjes met speciale seniorenwijken en veel houten huizen en tot slot weer door de bergen. We reden voor het grootste deel van de tijd over de Route 74.

Uitzicht op Lake Elsinore

Uitzicht op de omgeving van Palm Springs