De vlucht naar huis

Woensdagochtend  uur namen wij, samen met de andere Nederlanders, om 8 uur het shuttlebusje naar LAX, LA Airport. Via Chicago vlogen we naar Amsterdam, waar we om een uur of 9 Nederlandse tijd aankwamen. Vanuit het vliegtuig zagen we de boten, die onderweg waren naar IJmuiden om de tallships in te halen voor Sail Amsterdam 2010:

Los Angeles

Om Los Angeles (een beetje!!) te verkennen, hebben Wim en ik metrodagpassen gekocht, voor 6 euro per stuk. Het metrostation is 10 minuten lopen van het hotel. We gingen eerst naar Universal City, in Hollywood. Het duurde zo'n 1,5 uur om daar te komen. We hebben niet de studio's bekeken, maar zijn de City Walk, een korte straat vól met souvenirwinkels en eettentjes overgeslenterd...

...hebben bij de Subway lekker gelunched en in het Hardrockcafé als toetje nog een lekkere ijscoupe gegeten. Daarna pakten we de metro naar Hollywood Boulevard, 1 halte terug:

Mann's Chinese Theater, waar de sterren bij filmpremières over de rode loper lopen...

 ...en het plein ervoor met voet-, hand- en neusafdrukken van veel sterren 'van toen en nu'                                                        

1 van de sterren op de Walk of Fame

Daarna maakten we weer een 1-halte-hopje met de metro, naar Sunset Boulevard, maar daar stapten we gelijk weer terug op de metro: niets te zien en niets te beleven*. Dan was Olvera Street in El Pueblo, het Mexicaanse wijkje in Downtown LA, véél gezelliger:

Het oudste bewaard gebleven huis in Los Angeles, Olvera Street

Interieur van Union Station

Union Station in El Pueblo (Downtown), metro- en treinstation

We hebben ook nog even het Civic Center in Downtown bekeken (ook weer 1 haltehopje met de metro):

City Hall

Cathedral of Our Lady of the Angels

Walt Disney Concert Hall

Aan het begin van de avond namen we de metro weer terug naar het hotel. We hebben - weer - heerlijk gegeten bij Sizzlers aan de overkant.

*Achteraf zag ik op internet dat we misschien beter de Sunset Strip hadden kunnen bekijken.

Terug naar Los Angeles

Van Visalia naar Los Angeles reden we 's ochtends over lange, saaie, rechte wegen ('hoera, een bocht') door een enorm land- en tuinbouw-, en fruit- en veeteeltgebied en daarna door een olieveld (rond Taft) met tientallen jaknikkers en een paar (kleine) boortorens.

De rit 's middags ging door de (met groene struiken begroeide) bergen van het Los Padres National Forest: veel (lange) bochten.

Het laatste stuk van de rit ging 1,5 uur lang over de snelwegen van groot Los Angeles. Omdat ik wist dat m'n onderrug niet blij zou zijn met zo'n lange rit (we konden niet stoppen), besloot ik in de volgauto mee te rijden. Kon ik ook eens zien hoe dat er uitziet, onze groep motorrijders, die bij elkaar probeert te blijven op de snelweg.

We leverden de motoren in en aten voor de laatste keer met de hele groep samen, in een sportrestaurant vlakbij het hotel. De laatste dag (dinsdag) is namelijk een vrije dag in Los Angeles, waarbij iedereen (in groepjes of als koppel) z'n eigen gang gaat. Een paar mensen stappen woensdag heel vroeg op het vliegtuig, wij om 10.40 u en het Duitse vriendengroepje pas 's avonds om 21.00 u.

Sequoia National Park

Nadat Wim uitgebreid gefeliciteerd was door iedereen, reden we naar Sequoia National Forest...

...en Sequoia National Park:

De General Sherman Tree

De General Sherman Tree is niet de langste, niet de dikste en niet de oudste boom ter wereld. Waarom wandelen we er dán helemaal naar toe en daarna lopen we daarna met veel moeite (het is een fikse klim en de lucht is hier ijl vanwege de hoogte) weer terug naar de parkeerplaats? Omdat het... de zwaarste boom ter wereld is. Hij is  83,8 m. lang, heeft een diameter van 11,2 m, is 31,3 m in omtrek en is zo'n 2200 jaar oud. Indrukwekkend, dus, al was ik wat teleurgesteld, omdat ik tijdens de afdaling dacht dat we de enorme boom met de weg erdoorheen te zien zouden krijgen.
 
Na het bezoek aan het park aten we in restaurant Gateway in Three Rivers:
 

Wim werd door de hele groep toegezongen en kreeg een T-shirt van het Sequoiapark cadeau

Highway 1, katoenvelden en de prairie (van ijskoud naar snikheet)

Dik ingepakt - wat was het koud - reden we over Highway 1, die langs de kust loopt...

... door een fruitteelt- en tuinbouwgebied (we reden ook langs katoenvelden) en door 'prairie'landschap (ondertussen was het snikheet)...

een brievenbus, maar het bijbehorende huis is in de verste verte niet te ontdekken...

...naar Visalia, waar we 2 nachten in de luxe van het Marriothotel verblijven.

San Francisco

Op onze 'vrije' San Francisco-dag wandelden Wim en ik vanaf het hotel eerst naar Fisherman's Warf en Pier 39:

Ook hier zeeleeuwen, net als in La Jolla bij San Diego en in Fisherman's Villag, Los Angeles

Uitzicht op Alcatraz...

...en op de Golden Gate Bridge.

Clam Chowder in a bread bowl, een specialiteit aan de Wharf en heerlijk! 

Met cable car...
 
 

 
...en bus reden we naar de Painted Ladies, een rijtje van 6 fraai geschilderde Victoriaanse huizen:
 

 
Ook de rest van de dag maakten we gebruik van cable car en bus om de stad te bekijken:
 

Chinatown (hier hebben we 's avonds lekker en goedkoop gegeten)

Mount Hamilton

Vanaf Merced reden we 's ochtends eerst door een heerlijk geurend fruitteeltgebied en vervolgens door Grassland National Park, beide heel plat. 's Middags reden we via Mount Hamilton naar San Francisco. Het was een lastige rit over een smalle, slechte weg met heel veel haarspeldbochten.

Bovenop de berg stopten we bij het Lick Observatorium, dat Wim (die ooit Sterrenkunde heeft gestudeerd) van naam wel kent:

Alle mannen...

...en alle vrouwen van de groep.

Aan het eind van de middag arriveerden we in San Francisco. Voor we ons in ons hotel - de Broadway Manor Inn - installeerden, reden we de Golden Gate Bridge over, die in een wolk gehuld was. Verkleumd kwamen we aan de overkant aan, waar we ons snel beter inpakten, voor we weer terugreden.

Yosemite National Park

We ontbeten woensdag bij Erick Schat's Bakkerij. Ze verkochten er o.a. stroopwafels, en gevulde koeken die ze boterkoek noemden.

Over de 3.300 m hoge Tioga Pass...

... reden we aan het eind van de ochtend Yosemite National Park binnen:

We overnachtten in Merced.

Death Valley

Na de gekte van Las Vegas, de hitte van Death Valley. Daarmee zijn we weer terug in Californië. Die hitte viel trouwens alleszins mee, het was maar 43 graden en het is er meestal een stúk heter. De andere deelnemers reden allemaal in hun T-shirt of hemd en hadden meer last van de warmte dan wij. Wij hielden nl ons doorwaai-jack aan en droegen ons sjaaltje voor ons gezicht. Daardoor waren wij beter beschermd tegen de hete wind.

We overnachtten in Mt Whitney Motel, een 50-jaren motel in het westernstadje Lone Pine, waar we 's avonds gezellig in Jake's Saloon (mét klapdeurtjes) wat dronken, pizza aten die Jan bij de pizzeria even verderop haalde en wat pool en andere spellen speelden. Na een espresso met wat lekkers erbij naast de saloon en een afzakkertje bij de 'echte' bar aan de overkant, gingen we op tijd terug naar het motel. Morgen om half 8 weer op de motor...

Las Vegas, de Strip

In Las Vegas sliepen we in de Stratosphere, aan het verste eind van de Strip. We bleven hier 2 nachten, zodat we alle tijd hadden om de Strip te verkennen:

Stratosphere

Stratosphere

De hotelcasino's aan de Strip hebben allemaal een ander thema, maar de meeste hebben precies dezelfde indeling: beneden het casino met rijen en rijen speelautomaten, speeltafels en een sportgokafdeling, op dezelfde verdieping en/of boven café's, restaurantes en complete winkelcentra, een theater en natuurlijk heel veel hotelkamers. De meeste hotelcasino's hebben ook nog iets speciaals: een rollercoaster, een kermis... Bij het Statosphere kun je (goed bekabeld) van de toren afspringen. Tussen de hotelcasino's zijn natuurlijk nog allerlei cafe's en winkels en dergelijke.

Wij zijn de 1e avond alleen even vanaf ons hotel naar de hotelcasino's Sahara en Circus Circus gewandeld, aan het noordelijkste deel van de Strip. We voelden ons er niet bepaald op ons gemak: veel zwervers/bedelaars en braakliggende terreinen. De volgende dag hebben we een taxi naar het zuidelijkste punt van de Strip genomen - dat veel mooier en aangenamer is - en zijn van daar af een heel stuk terug gelopen. Het was natuurlijk heet buiten, maar daar hadden wij totaal geen last van. Je kunt binnendoor van hotel naar hotel lopen en waar dat niet kan, zijn er wel overdekte loopbruggen of kun je door de schaduw lopen.

Interactieve kaart van de Strip (zuid)

Interactieve kaart van de Strip (noord)